Terapia zaburzeń Integracji Sensorycznej polega na odpowiedniej formie stymulacji.
Terapia odbywa się na specjalnie wyposażonej sali terapeutycznej, prowadzona jest przez wyszkolonego terapeutę. Terapię SI można rozpocząć po wykonaniu diagnozy zaburzeń integracji sensorycznej.
Ważną jej częścią sali terapeutycznej jest sprzęt podwieszany. Służy on do stymulowania układu przedsionkowego i proprioceptywnego, czyli podstawowych układów sensorycznych.
Dysponujemy certyfikowanym sprzętem terapeutycznym. Sala wyposażona są w wiele pomocy do stymulowania systemu dotykowego, równowagi, koordynacji. Dla powodzenia terapii bardzo ważny jest dobry kontakt dziecka z terapeutą. Najlepsze efekty osiąga się, kiedy terapia jest w formie zabawy. Ważne jest również żeby terapeuta, bazując na swoim doświadczeniu, dostosowywał trudność zadań do poziomu dziecka i jego samopoczucia. Terapia to również współpraca z Rodzicami/Opiekunami.
Rodzice/Opiekunowie na bieżąco są informowani o postępach dziecka, mogą zawsze porozmawiać z terapeutą, zadać pytania.
Co powinno nakłonić rodzica do konsultacji z terapeutą SI?
Należy rozważyć konsultację jeśli:
• jest nadmiernie płaczliwe, niespokojne,
• nie lubi mycia włosów lub twarzy podczas kąpieli, nie toleruje czynności takich jak: czesanie, obcinanie włosów, paznokci, mycie zębów, smarowanie kremem, czyszczenie uszu itp.
• nie toleruje metek przy ubraniach, preferuje zawsze tylko bardzo przylegającą lub luźną odzież/ materiał,
• opiera się przed przytulaniem, wygina się w łuk lub odpycha opiekuna,
• ma problemy z zaśnięciem i wybudzaniem się,
• występują problemy podczas posiłków,
• preferuje określone konsystencje jedzenia (np. papki), występują problemy z rozszerzaniem diety,
• ma problemy z ssaniem, żuciem lub połykaniem,
• przy jedzeniu czuje przymus ciągłego wycierania buzi i rąk,
• ma trudności z samodzielnym piciem, żuciem i przełykaniem pokarmów (preferuje dania papkowate),
• nie lubi zabaw, przy których można się pobrudzić,
• nie czuje, że się ubrudziło,
• nie potrafi ani chwili wysiedzieć w miejscu, cały czas jest w ruchu,
• nie raczkowało w ogóle lub raczkowała bardzo krótko (powyżej 12 życia),
• denerwuje go jazda samochodem, bujanie na huśtawce lub wręcz przeciwnie cały czas mogłoby być bujane i kręcone,
• jest niezdarne, często się uderza o różne przedmioty (powyżej 12 życia),
• nie czuje, że się skaleczyło, uderzyło,
• nie lubi wchodzić na podwyższenia, czuje niechęć do zmian podłoża,
• nie lubi słuchać śpiewu, muzyki,
• mało wokalizuje lub w ogóle tego nie robi,
• nie odpowiada na polecenia słowne,
• jest wrażliwe na światło (zamyka oczy, denerwuje się, płacze),
• unika kontaktu wzrokowego,
• nie naśladuje rodzica (powyżej 10 m. życia),
• czynności samoobsługowe sprawiają mu problem, wykonuje je powoli i z duży trudem,
• wydaje się słabsze niż inne dzieci w jego wieku,
• sprawia mu trudność używanie otwartego kubka, łyżeczki i widelca,
• używa zbyt dużo siły do określonego zadania,
• jest ciągle w ruchu, non stop czegoś dotyka,
• ma trudności z równowagą: często się potyka,
• podczas siedzenia ma problemy z utrzymaniem pozycji, nadmiernie się rusza, spada z krzesła, kładzie się na stoliku itp.
• ma problemy z koncentracją, łatwo się rozprasza,
• jest nadwrażliwe emocjonalnie, impulsywne, łatwo się obraża,
• w porównaniu do rówieśników porusza się zbyt szybko lub za wolno,
• ma problemy z nauką nowych umiejętności ruchowych tj. jazda na rowerze, łapanie i rzucanie piłki,
• nie lubi rysować lub ma z tym problem,
• nie ma dominacji jednej ręki.